Badania i skierowanie

Badania i skierowanie

Jeśli chodzi o skierowanie na badanie, nie zawsze możemy sami zaproponować lekarzowi chęć ich wykonani a. Badania jakie zostaną nam zlecone będą związane ze schorzeniami jakie nas dotyczą. Badania, które oficjalnie powinno wykonywać się 2 razy do roku są to badania krwi i badania moczu, są one wykonywane bezpłatnie. Do bezpłatnych badań należą także: badania kału, wymaz z gardła, badanie poziomu cholesterolu, OB, EKG i próba wątrobowa. Są także różne badania profilaktyczne, które zachęcają osoby w konkretnym wieku do wykonywania bezpłatnych badań, dotyczy to często występujących chorób. Są to na przykład badania mammograficzne, które mają na celu sprawdzić, czy nie występują nowotwory piersi, badania, które mogą wykryć raka szyjki macicy i inne. Wiele osób zaniedbuje konieczność regularnego wykonywania badań, dlatego tego typu akcje mają do tego zachęcić. Trzeba pamiętać bowiem o tym, że im wcześniej wykryta choroba tym łatwiej jest sobie z nią poradzić. Dlatego też profilaktyka jest bardzo istotnym elementem. Nie bójmy się powiedzieć lekarzowi o naszych dolegliwościach, obawach. Jeśli zależy nam na jakichś badaniach i będzie to uzasadnione, lekarz na pewno wypisze na nie skierowanie. Jeżeli trafimy już do specjalisty z konkretnym schorzeniem, pamiętajmy, aby skierowania na wszelkie badania uzyskiwać już od tego specjalisty, który dokładnie zna historię naszej choroby, a nie od lekarza rodzinnego.

Domowe sposoby na zatrucia żołądkowe

Domowe sposoby na zatrucia żołądkowe

Na pewno niejednemu z nas przytrafiają się zatrucia żołądkowe, czy to po zjedzeniu czegoś nieświeżego, czy po prostu z przedawkowania leków, jedzenia. Niektórzy w takich sytuacjach udają się do lekarza po ratunek, jednak niekoniecznie musi to być koniecznością – są domowe sposoby na ulżenie dla żołądka w takich sytuacjach, poradzenie sobie z problemem. Na pewno podstawową kwestią jest zrobienie sobie małej głodówki, a więc przez jakiś czas – do czasu ustąpienia ostrych dolegliwości, powstrzymanie się od przyjmowania pokarmów. Natomiast zaleca się przyjmowanie w tym czasie dużo płynów, znakomite efekty daje mocna, niesłodzona herbata z mięty lub rumianku – maja te zioła czynniki pobudzające układ trawienny do pracy. Dopiero jak mina największe dolegliwości, należy wprowadzić lekka dietę – dobrze robi na żołądek miękko rozgotowany ryz, kasza manna lub inne, lekkie zbożowe posiłki. Dawniej nasze babcie stosowały w przypadkach zatruć żołądkowych herbatkę z piołunu – też można zastosować takie rozwiązanie, jednak trzeba przy tym pamiętać, że piołun w zwiększonych dawkach może działaś jak trucizna, nie należy się przesadzać z mocą takiej herbatki. Innym sposobem domowym, stosowanym w przypadku zatruć pokarmowych jest wypicie kieliszka wódki czystej, ze zmieszanym naturalnym pieprzem mielonym – należy po wrzuceniu szczypty pieprzu szybko wypić wódkę, zanim pieprz nie opadnie na dno kieliszka. Jeśli domowe sposoby nie pomogą i dolegliwości nie ustąpią, należy na pewno udać się do lekarza.

Grzybica jamy ustnej

Grzybica jamy ustnej

Grzybica jamy ustnej może wystąpić nagle, z powodu najdrobniejszego spadku odporności, który może uwolnić ukrywające się w organizmie drożdżaki, aktywne i atakujące całą jamę ustną z powodu przeziębienia, grypy lub innych czynników. Do objawów grzybicy jamy ustnej należy pojawienie się białym plam na błonie śluzowej, występowanie nadżerek i owrzodzeń, pojawienie się rumienia dziąsłowego, a także pęknięcia w kącikach ust, suchość i nieprzyjemny zapach. Z czasem zarażeniu ulega coraz więcej miejsc w jamie ustnej. Grzybica jamy ustnej jest o tyle poważna, że zakażenie może przedostać się do gardła, a później żołądka, dwunastnicy, jelita cienkiego, grubego, odbytnicy. Ponadto grzybica jamy ustnej wpływa negatywnie na komfort życia, pojawiają się znaczne problemy z przełykaniem i przyjmowaniem pokarmów. Czynnikami, które przyspieszają rozwój grzybicy jamy ustnej jest bezwątpienia spożywanie nadmiernej ilości cukrów, przyjmowanie sterydów, antybiotyków, hormonalnych środków antykoncepcyjnych, chemioterapia, radioterapia, czy też zmiany nabłonkowe. W przypadku pojawienia się niepokojących objawów należy bezzwłocznie udać się do lekarza, który zaleci leczenie maściami lub tabletkami. Niestety leczenie jest bardzo długie, a jego przerwanie może grozić częstymi nawrotami zakażenia. Warto również stosować dietę, która wyklucza produkty mączne i cukry, należy także zrezygnować z danego alkoholu.

Jak dobrze przygotować się do wizyty u lekarza

Jak dobrze przygotować się do wizyty u lekarza

Każda wizyta u lekarza wymaga wcześniejszego przygotowania. Jak zatem najlepiej przygotować się do zbliżającej się wizyty? Przede wszystkim przed wyborem danego ośrodka bądź specjalisty warto jest dowiedzieć się wśród znajomych, jaką opinię mają lekarze. Obecnie także można takie informacje uzyskać w Internecie, na stronach internetowych danego ośrodka, bądź przy informacjach kontaktowych dotyczących danego lekarza, często podane są opinie pacjentów, po których możemy zweryfikować, czy są oni zadowoleni z usług danego specjalisty. Warto wcześniej przeprowadzić taką weryfikację, aby uniknąć rozczarowań, bądź pozbyć się stresu. Jeżeli dowiemy się, ze dany lekarz jest bardzo miły, cierpliwy i pomocny, na pewno raźniej nam będzie wybrać się właśnie do tego specjalisty. Przy pierwszej wizycie należy pamiętać, aby zabrać ze sobą dowód tożsamości w celu założenia karty, a także dokument, który będzie świadczył o tym, że jesteśmy ubezpieczeni i opłacamy składki. Może być to na przykład odcinek emerytury lub renty, potwierdzenie płacenia składek, jeśli mamy własną działalność, bądź na przykład rodzinna legitymacja ubezpieczeniowa. W tym wypadku należy jednak pamiętać o tym, żeby legitymacja była aktualna (co trzy miesiące należy potwierdzić aktualność legitymacji w zakładzie pracy). Dobrze jest także zanotować sobie adres i numer telefonu do przychodzi, tak, żeby można w każdej chwili skontaktować się, na przykład w celu ustalenia terminu wizyty.

Wizyty u lekarza

Wizyty u lekarza

Kiedy jesteśmy chorzy, czujemy się źle przez dłuższy czas, bądź nie możemy pozbyć się jakiejś infekcji, warto jest udać się do lekarza. Ludzie często rezygnują z takich wizyt, głównie ze względu na brak czasu, pieniędzy, bądź też strach przed wizytą, albo diagnozą doktora. Nie ma jednak nic gorszego w unikaniu takich wizyt, ponieważ lekarz może tylko pomóc. Jeśli nie jesteśmy chorzy- rozwiać nasze obawy, uspokoić nas po wykonaniu wszelkich badań, bądź tez, jeśli okaże się, że jednak chorujemy, wtedy dzięki przepisanym lekom, bądź zaleconej kuracji możemy szybko powrócić do zdrowia. Nie każda wizyta u lekarza wiąże się z wysokimi kosztami, ponieważ, jeśli jesteśmy ubezpieczeni możemy korzystać z darmowej opieki medycznej, a do lekarza pierwszego kontaktu można dostać się oczywiście z dnia na dzień, po uprzednim zarejestrowaniu się. W przychodni, do której jesteśmy zarejestrowaniu lekarz po przejrzeniu naszej karty zaznajomiony jest z całą historią choroby, natomiast jeśli zdecydujemy się na wizytę w innej przychodni, wtedy po wcześniejszym wywiadzie dotyczącym naszego zdrowia, oraz po rozpoznaniu objawów lekarz wystawi nam diagnozę. Czasami oczywiście potrzebne są dodatkowe, specjalistyczne badania, na które lekarz pierwszego kontaktu wystawia skierowanie, mogą być to badania krwi, prześwietlenie itd., następnie o kilku dniach, należy odebrać wyniki i ponownie udać się z nimi do lekarza internisty w celu odczytania wyników i dokładnej diagnozy.

Czemu tak reagujemy

Czemu tak reagujemy

Gdy widzimy osobę chorą fizycznie to współczucie dla niej przychodzi nam łatwo. W końcu ewidentne są dowody, że jest chora – jak bowiem inaczej traktować choćby to, że jeździ na wózku czy ledwo chodzi. Istnieje jednak wiele chorób, których możemy nie rozumieć i których nie chcemy zrozumieć z racji tego, że ich nie widać. U cukrzyka ewidentne jest wstrzykiwanie sobie insuliny, a u osoby chorej na Parkinsona drżenia kończyn. W przypadku chorych neurologiczne często nie jesteśmy pobłażliwi – osoba, która przypadkiem nas uderzyła jest uznawana za debila, a nie za osobę, która może mieć wczesne stadium choroby Huntingtona. Brak kojarzenia słów czy rozumienia bywa oceniane jako głupota. Podobnie ma się rzecz z chorobami psychicznymi, które potrafią w sposób bardzo istotny wpływać na to co dzieje się z naszym układem nerwowym. W końcu wiele osób wiąże choćby schizofrenie z niewłaściwym działaniem przekaźników w mózgu. Tak czy siak musimy nauczyć się, że choroba to nie zawsze tylko to co widać. Czasem najważniejszego po prostu nie widać i naśmiewanie się z osób, których niepełnosprawność czy choroba jest najzwyczajniej niewidoczna jest niewłaściwe. Jest to żałosne i trudno w takim momencie określić kto bardziej potrzebuje pomocy – osoba chora, czy ten kto się z niej naśmiewa bo nie potrafi zrozumieć, że nie tylko to co widoczne może być źródłem wielu cierpień. Trzeba wykazywać się nierzadko dużą empatią.

Grzybicze zapalenie kości i szpiku

Grzybicze zapalenie kości i szpiku

Grzybicze zapalenie kości i szpiku jest bardzo rzadko spotykane, aczkolwiek zdarza się i warto się przed tym uchronić. Zapalenie kości i szpiku spowodowane jest reakcją zapalną w zakresie tkanki kostnej. Zapalenie kości i szpiku objawia się ostrym bólem i skurczami mięśni w obszarach zapalenia, ale również gorączką, wzmożoną potliwością. Zakażenie kości wpływa na nogi, górną część ramienia, kręgosłup i miednice. Jest to jedna z najtrudniejszych do wyleczenia chorób zakaźnych. Drobnoustroje mogą dostać się do kości za pomocą przyległych tkanek, drogą krwionośną lub w przypadku urazu, czy też zabiegu chirurgicznego. W celu rozpoznania choroby należy wykonać zdjęcia radiologiczne, a także przeprowadzenie testów laboratoryjnych. Leczenie należy przeprowadzać poprzez stosowanie środków bakteriobójczych drogą pozajelitową. Gdy ostre objawy miną, wtedy dopiero można przyjmować leki doustne. Poza standardowymi metodami leczenia, stosuje się również terapie hiperbaryczną, polegającą na utrzymywaniu pacjenta w warunkach wyższego ciśnienia atmosferycznego, co ma na celu przyspieszenie gojenia się i zapobieganie amputacji. Do odkażania ran używa się larw much plujków, które skutecznie oczyszczają zakażone miejsca i przyspieszają proces gojenia się. Zanieczyszczone rany sprzyjają zaleganiu się pleśni i rozwojowi grzybów, takich jak: Cryptococcus, Candidia i Aspergillus. A mogą być to najróżniejsze grzyby.

Grzybica pochwy

Grzybica pochwy

Grzybica jest chorobą bardzo wstydliwą, ponieważ kojarzy nam się z brakiem higieny; jest również bardzo uciążliwa, ponieważ powoduje świąd, łuszczenie się skóry, często ludzie długo zwlekają z wizytą u specjalisty w celu wyleczenia schorzenia, przez co wydłużają sobie okres odczuwanego dyskomfortu oraz samo leczenie, które może trwać nawet kilka miesięcy. Przy tym wszystkim najbardziej kłopotliwa jest grzybica pochwy, najbardziej wstydliwa, ponieważ każda kobieta myśli, że schorzenie świadczy o jej braku higieny. Jednak nie zawsze tak jest, wystarczy, że skorzysta z tego samego ręcznika, co nosiciel grzybicy albo na przykład skorzysta z tej samej ubikacji. Grzybica pochwy często występuje również przy obniżonej odporności, często podczas stosowania antybiotyków organizm jest na tyle osłabiony, że poddaje się infekcjom grzybiczym. Kwaśne środowisko pochwy, które zapobiega działaniu wszelkich bakterii zostaje zachwiane, przez co jesteśmy w większym stopniu narażeni na różne inne infekcje. Leczenie grzybicy pochwy jest stosunkowo krótkie i łatwe, niestety u niektórych kobiet infekcje te mają tendencję do nawracania, może to być związane na przykład z cukrzycą. Grzybica narządów płciowych wywołana jest najczęściej przez Candida albicans, która jest naturalnym składnikiem flory bakteryjnej pochwy, jednakże nie jest ona dominująca w jej składzie, ponieważ zostaje wyparta przez obecność pałeczek kwasu mlekowego. Najważniejsze przy grzybicy pochwy jest szybka reakcja.

Stop Grzybicy pachwin

Stop Grzybicy pachwin

Grzybica może występować na całej powierzchni ciała, ale najbardziej narażone są na nią miejsca ciepłe i wilgotne, takie, które narażone są na potliwość. Grzybica pachwin jest jedną z rzadziej występujących typów grzybic, aczkolwiek mogą być z nią najpoważniejsze i najnieprzyjemniejsze problemy. Bardzo często na grzybicę pachwin cierpią mężczyźni w wieku między 18, a 30 lat w okresie największej aktywności fizycznej, wzmożonemu poceniu się, a także zmian hormonalnych. Bardzo często czynnikami sprzyjającymi rozwojowi grzyba są otarcia pachwin spowodowane obcisłym ubraniem. Grzybica pachwin występuje również u osób otyłych. Głównymi objawami grzybicy pachwin są zaczerwienienia, świąd i pieczenie w okolicach pachwin. Często pojawia się również łuszczenie skóry, a także niewielkie bąble. Miejscami zaatakowanymi grzybicą skóry są plackowate obszary skóry oddzielone fragmentami skóry, które z czasem zlewają się ze sobą. Leczenie grzybicy skóry jest podobne do leczenia grzybicy innych obszarów skóry. Lekarz dermatolog przepisuje leki doustne, a także maści lub olejki przeznaczone do nakładania na miejsca zakażone. Można również stosować puder i posypki odkażające zakażone miejsca. W leczeniu grzybicy pachwin należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza, gdyż ten rodzaj grzybicy bardzo często powraca, zwłaszcza, gdy wcześniejsza kuracja została zakończona przedterminowo. A tak sytuacja może się zdarzyć.

Ciężka sprawa powikłań

Ciężka sprawa powikłań

Czego najbardziej boją się ludzie, a co jest związane właśnie z dziedziną chirurgii? Pierwszym bodźcem lękowym jest perspektywa dużego bólu, widok ostrych narzędzi. Po chwili jednak zaczynamy myśleć o możliwych powikłaniach związanych z zabiegiem – i zaczynamy bać się jeszcze bardziej niż przed chwilą. Nic dziwnego, że tak wiele osób wyszukuje informacji na temat powikłań i niebezpieczeństw grożących nam i naszym bliskim w sytuacji, w której operacja się nie powiedzie. Pamiętajmy jednak, że każda operacja to zupełnie inne ryzyko – jedne operacje mogą nie robić nam różnicy, inne – być przyczyną poważnych schorzeń. Jednym z najbardziej ryzykownych przedsięwzięć jest transplantacja – najbardziej stresowym momentem jest tutaj czas oczekiwania, na wynik – czy narząd został przyjęty, czy też odrzucony. Jest też inny zabieg, który łączy się ze sporym ryzykiem względem nas – jest on bowiem bardzo skomplikowany, a same nacięcia odbywają się w pobliżu wiązek nerwowych. Zabieg nazywany jest adenomektomią radykalną prostaty. Powikłania mogą mieć różna postać, jednakże największą plagą są wszelakiego rodzaju zakażenia, które pojawiają się w wyniku pooperacyjnych powikłań oraz błędów chirurga. Czy możemy się zatem dziwić ludziom, którzy naprawdę woleliby się nie poddawać różnym zabiegom? Niekoniecznie. Często bywają one znamienne w skutkach.